Odin was vanaf dinsdagmiddag niet meer binnengekomen. Meteen ongerust en na het eten door de buurt gaan lopen met een doosje snoepjes. Ik kwam veel katten tegen maar geen Odin. In de nacht meerdere keren wakker geweest, hopend dat hij thuis zou komen.

De volgende ochtend nog geen Odin. De hele dag steeds maar weer op pad, zoeken, roepen en hopen, geen Odin. Die nacht bijna niet geslapen, ieder scenario ging door mijn hoofd. De volgende morgen als vermist opgegeven bij Amivedi en het bericht dat hij weg was zo veel mogelijk gedeeld.

Toen ging om 12:00 de deurbel. De buurvrouw van twee huizen verder aan de deur: "Ik denk dat Odin bij de overbuurman op zolder achter de wasmachine zit. Hij meldt dat in de buurtapp" Zij had Odin op de foto herkend van mijn vermist-bericht! Ik meteen naar de overkant, met de buurman naar de zolder en ja hoor, daar zat hij! In elkaar gedoken en angstig, maar daar was hij. Ik heb hem opgepakt en naar huis gedragen en heb gehuild van vreugde dat hij er weer was. Odin liep rustig door de kamer, ging wat eten en had een wat stoffige staart maar verder was hij helemaal in orde.

Toen ik later chocolade ging brengen naar de buurvrouw zei ze: "Ik heb toch niks bijzonders gedaan?" Zei ik: "O je moest eens weten hoe gelukkig je mij hebt gemaakt!"