Mijn kat Spock was sinds zaterdagavond 15 juni vermist op zijn logeeradres in Dinxperlo.

Gedurende negen weken hebben we gezocht: flyers in de buurt rondgebracht en opgehangen, ’s avonds rondgelopen, geroepen en gerammeld met een bakje. Op Amivedi en twaalf Facebookgroepen een oproep geplaatst en die elke dag gecheckt, gemeld bij dierenasiel en de Duitse site voor vermiste dieren.

Mensen in Dinxperlo keken naar hem uit en stuurden mij berichten, maar steeds weer was het een andere kat. Tot vrijdag 16 augustus. Bewoners van Dinxperlo hadden al een tijdje een kat zien lopen in hun ruime tuin, maar dachten dat hij gewoon kwam buurten, want hij zag er goed uit. Hun zoontje van negen jaar vroeg zich af of de kat misschien toch een baasje had die naar hem zocht en ze hadden het bericht op Facebook gezien. Ze konden duidelijke foto’s maken en belden mij.

Niet te geloven, na negen weken, het was echt Spock! Ik woon zelf in Babberich, maar blijkbaar is hij toch in de buurt gebleven, in dezelfde plaats 1,4 kilometer vanaf het logeeradres. Het vangen ging niet zo gemakkelijk, maar gelukkig kwam de dierenambulance de volgende dag met een vangkooi en zat hij daar binnen een paar uurtjes in.

Spock is weer thuis, hij was vermagerd, maar verder gezond en, net als wij, is hij heel blij dat hij weer thuis is!

Mijn tips: Zorg dat je duidelijke foto’s van je kat hebt. Zorg ervoor dat hij op een logeeradres niet naar buiten gaat. Als je kat gechipt is, zorg er dan voor dat je contactgegevens kloppen en zet de registratie op vermist. Zet de vermissing met duidelijke foto’s op Facebook-groepen; bij mij was het de plaatselijke Facebook-groep die uiteindelijk gezorgd heeft voor de match. Neem alle meldingen van mensen die hem denken gezien te hebben serieus en bedank ze daarvoor. Iedereen leefde zo mee en dat was heel fijn! En vooral: blijf hoop houden! Joke