Na veertien enorm vreselijke dagen en slapeloze nachten stond gistermiddag Sem ineens in de keuken, luid miauwend, bang en met een kapotte neus. Hij vluchtte direct weer naar buiten, maar met de nodige lieve woordjes en behulp van onze hond kwam hij gelijk weer terug. We hebben meteen het kattenluik en de badkamerdeur gesloten. Hij was uitgehongerd en had enorme dorst.

Hij heeft tot nu toe alleen maar geslapen, gegeten en gedronken, steeds kleine beetjes. Hij wil enorm veel knuffels hebben. Hij heeft ergens opgesloten gezeten. Zijn neus is kapot en korsterig, alsof hij steeds heeft geprobeerd met zijn neus een uitgang te vinden. Ik hoop dat zowel Sem als wij dit nooit meer hoeven mee te maken. Dit is al de tweede keer, de eerste keer was hij verdwaald, omdat het had gesneeuwd. Toen was hij drie weken weg, maar dankzij de posters van Amivedi en een oplettende mevrouw hebben we hem teruggevonden.

Voor iedereen die dit leest en nog twijfelt over een chip voor de kat, doen! Dat gaf mij toch wat troost. Verder wil ik iedereen die zijn of haar poezenkind kwijt is heel veel sterkte toewensen en blijf zoeken. Geef niet op.

Groetjes Yvonne (een heel gelukkige poezenmoeder.)