Elvis' muuravontuur.
We gingen op vakantie en net voordat onze terugreis begon hoorden we van de buren dat Elvis al sinds donderdag niet meer binnen was gekomen. De buren, en na thuiskomst wij, hebben overal gezocht en geroepen. We hebben flyers gemaakt en verspreid, vermissing opgegeven bij Amivedi en in de buurtapps. Geen levensteken helaas.
De nacht van zondag op maandag zou de vierde nacht worden. Zondagavond laat belde de buurvrouw aan. Ze dacht dat Elvis ergens in hun muur zat, want ze roken kattenpis en hadden haren gevonden. Lang verhaal kort: anderhalf uur en drie gaten in het plafond later, is het ons met vijf man (!) eindelijk gelukt Elvis te pakken te krijgen! Hij kon er kennelijk niet zelf uitkomen en was zo ontzettend bang dat hij ook niet kwam. We hebben hem uit het gat moeten sleuren. Hij was mager maar leek verder ongedeerd, zijn vacht is zelfs nog mooi. Hij stinkt alleen een beetje naar stof en urine.
Waarschijnlijk is Elvis mij gaan zoeken en is daarbij in het huis van de buren terechtgekomen. Zij hadden hem gezien, maar dachten dat hij weer naar buiten was geglipt, maar kennelijk is hij, schuw als hij is, in het verste gaatje weggekropen. Thuis ging hij gelukkig meteen eten en drinken en een uur later lag hij zelfs alweer op schoot.
Moraal van het verhaal: waar is de kat het laatst gezien en ga vandaar uit verder redeneren. Wat zou je kat doen qua karakter? Gebruik al je zintuigen, ook je reuk! En kleine gaten dichten waar een kat in kan kruipen.