Op 30 juli 2021 zag ik mijn kater Murphy voor het laatst.

Hij had die dag nog tweemaal blikvoer gehad en was tevreden. Ik ging 's middags weg met mijn broertje, kwam 's avonds thuis maar geen Murphy te bekennen. De volgende dag nog steeds niet thuis. Toen begon het wel te knagen; hij zal toch niet weggelopen zijn?

Hij was altijd al graag buiten maar kwam nooit buiten de tuin. Zoals bijna iedereen doet heb ik Murphy als vermist opgegeven op Amivedi. De dagen erna heb ik hem in meerdere groepen geplaatst, vooral heel veel groepen op Facebook. Ook heb ik de plaatselijke dierenambulances gebeld, maar niemand had mijn Murphy gezien.

Op 24 september zou het precies acht weken zijn geleden dat ik hem voor het laatst had gezien. Maar wat gebeurde er op 23 september? Ik bladerde die ochtend door Facebook en ineens zie ik een foto van wel een héél bekende kat; mijn Murphy! Iemand had hem geplaatst in een groep van vermiste en gevonden huisdieren met de vraag of iemand hem herkende.

Hij bleek slechts 200 meter verderop te zitten. Ik heb meteen contact gezocht met de melder en hij zou mij laten weten wanneer Murphy weer bij hem zat (hij glipte af en toe daar het kattenluikje door om te eten). 's Middags rond 4 uur was het eindelijk zover; Murphy zat er weer.

Ik heb meteen het reismandje gepakt en ben er naartoe gegaan. In eerste instantie wilde Murphy eigenlijk niets van me weten, want de brokjes die voor hem stonden waren nu eenmaal belangrijker. Maar al na twee minuten kwam hij al miauwend naar me toe. Snel mee naar huis en huisarrest voor mijn lieverd. En die huisarrest vind hij totaal niet erg want hij ligt liever prinsheerlijk uit te rusten op mijn bed.

Lieve mensen, geef het niet te snel op, kijk elke dag op Amivedi en vergeet de kracht van social media niet. En zoek en flyer eens op plekken waarvan je totáál niet verwacht dat je kat daar kan zitten. Die van mij was gewoon heel dichtbij maar verdwaald omdat hij nooit de straat over was gestoken.