Op 30 december vorig jaar gebeurde het.

Ons katje Daisy - 2 jaar oud - wandelde met mijn 8 jarige zoontje Pepijn mee naar het winkelcentrum Castellum in Houten, zo'n 400 meter van ons huis. Vlak voor ze bij de winkel waren schrok Daisy en rende weg. Nergens meer te vinden.

Die middag dachten we nog dat ze wel weer terug zou komen maar die dag kwam ze niet - en de volgende dag ook niet. Misschien toch geschrokken van die paar stukken vuurwerk die waren afgestoken?

Na 3 dagen meldden we haar aan bij Amivedi, en maakten wij de postertjes die we overal in de buurt ophingen, De dagen verstreken en we werden ongeruster. Buren en vrienden bleven informeren, is Daisy al terug? Oh nee? Nou dan zal, etc.

We begonnen de moed op te geven. Ik plaatste opnieuw foto's van Daisy op facebook in bepaalde groepen in Houten. Het bleef bij steunbetuigingen - niemand had haar gezien. Pepijn werd verdrietiger en verdrietiger en mijn vrouw en ik begonnen het somber in te zien...

Ze was nu precies een maand weg. Totdat ik op maandag 1 februari 's avonds gebeld werd door een lieve mevrouw van de stichting Superkatten in Acqois - bij Leerdam. Daisy was er afgegeven door een mevrouw die haar in Leerdam had gevonden! Ze had daar 10 dagen om het huis gezworven en eindelijk hadden haar dochters haar gevangen, ongelooflijk!

Hoe kan ons katje zo ver van huis ? 35 km verderop, over de het kanaal ... over de LEK ? Veel vragen maar eerst zo snel mogelijk haar ophalen. Die avond kon het niet meer ivm de avondklok - maar dinsdagochtend 2 februari zaten Pepijn en ik om half 8 in de auto op weg naar Superkatten.

En daar zat ze in haar kooi, ze herkende ons direct en begon te spinnen en kopjes te geven. Na Superkatten uitvoerig bedankt te hebben reden we snel naar huis. Daisy was enorm vermagerd en het puntje van de staart was gebroken. In haar oren zaten veel teken en haar vacht was heel dik.

Qua uiterlijk een heel ander katje geworden, maar qua karakter nog altijd dezelfde leuke gekke poes. We zijn direct naar de dierenarts gegaan en ze is helemaal onderzocht. De punt van de staart moet er waarschijnlijk af maar voor de rest voelt ze zich elke dag zichtbaar beter.

Ze wil de hele dag eten. Vooralsnog houden wij haar lekker binnen. Wat zouden we graag weten hoe ze de deze hele reis heeft gemaakt . Ons verhaal had nooit zo'n goede afloop kunnen hebben als we Daisy niet gechipt hadden.

Daarbij natuurlijk enorm veel dank aan de familie uit Tricht die haar vond en afleverde bij de Stichting Superkatten.