Op 9 november 2020 rond 5 uur in de ochtend was onze pip vermist geraakt.

Helaas merkte wij dat dat pas rond 12.30 in de middag. Na veel avonden zoeken, poster ophangen en op social media veel berichten plaatsten was ze helaas nog steeds niet thuis.

We gingen door met ons dagelijks leven in de hoop dat Pip gewoon weer een keer voor de deur zou staan. Helaas gebeurde dit niet. Op 22 januari kreeg ik in de ochtend een messenger bericht van een hele aardige vrouw dat ze pip misschien hadden gezien in een parkeergarage in Leidsche Rijn (6km verderop).

Ze stuurde er ook een foto bij. Ik rende naar beneden naar mijn vader en zei: ‘dit lijkt wel heel erg op Pip’. Mijn vader zei ook dat de kat op de foto Pip moest zijn. Het kon niet anders. Even later zijn we in de auto gestapt en naar de parkeergarage gereden.

Eenmaal aangekomen begonnen we te roepen en en met een pak eten te rammelen. Dit was ze namelijk gewend. Na ruim 30 minuten zoeken in een grote parkeergarage hadden nog geen teken van Pip vernomen. Op het moment dat we weer terug naar de auto wilde lopen dacht ik een miauwend geluid te horen.

Ik zeg tegen mijn pa dat we even moeten stoppen en luisteren. En ja hoor. Daar komt Pip wel beetje angstig naar ons toegelopen in die parkeergarage. Na ongeveer 20 minuten haar vertrouwen terug winnen en eten geven lukt het ons om haar in een reismandje te doen en weer mee naar huis te nemen.

Na ruim 2,5 uur is ze dan eindelijk weer thuis. Wel wat mager en hongerig, maar na een paar minuten is gedraagt ze zich alsof ze nooit weg is geweest.