Op 5 januari kwam onze grote vriend Peppa niet meer thuis na een nachtje buiten spelen.

Normaal gesproken kwam hij in de loop van de nacht of ochtend weer terug maar dit keer bleef hij weg. In eerste instantie heb ik in de straatapp gevraagd of iedereen in z'n schuurtje wilde kijken. Toen dit niks opleverde heb ik hem op diverse lokale Facebookpagina's gezet en aangemeld bij Amivedi.

Ik kreeg naar aanleiding daarvan twee berichten van mensen die dachten hem gezien te hebben. Beide keren vonden we hem niet. Ongeveer anderhalve week nadat hij vermist was heb ik flyers gemaakt en die bij 80 omliggende huizen in de bus gedaan. Toen ik hier ook niks op hoorde nam onze hoop op een goede afloop af.

Maar op 23 januari gebeurde wat we niet meer hadden durven dromen. Ik kreeg een telefoontje van mensen uit de buurt dat onze kat in hun schuur voor het raam zat. Afgaande op wat de vinders hebben opgemerkt kunnen we er vanuit gaan dat ie zich daar al die tijd ( bijna drie weken!) verstopt heeft.

Het is een wonder dat hij dit overleefd heeft, het was al geen dikkerd maar nu is ie echt graatmager. In de schuur lag een zak vogelvoer, hiervan heeft ie gegeten en dat zal zijn redding geweest zijn. De bewoners dachten dat ze muizen hadden, maar in werkelijkheid was dit dus onze muizenvanger!

Peppa was altijd al een bangige kat, hij heeft zich dus telkens wanneer de vinders in de schuur kwamen verstopt. Het lijkt erop dat ie als laatste redmiddel voor het raam is gaan zitten, ik denk niet dat hij dat een paar dagen later had moeten doen want dan was ie echt verhongerd.

We zijn ontzettend blij en dankbaar dat Peppa weer thuis is. Hij slaapt, eet, drinkt en poept goed (dat laatste in de vorm van vogelvoer) en... hij is meer dan ooit aanhankelijk, hij raakt niet uitgeknuffeld. Het zal even tijd nodig hebben voor hij weer aangesterkt is, maar het gaat goedkomen met hem!